| Thema |
Algemeen
|
| Type | Symposium |
| Code | 135 |
| Wanneer |
12/05/2017 |
| Uur |
09:00u tot 16:45u |
| Waar |
VIVES Brugge |
| Prijs | € 130,00 - € 110,00 voor participanten |
| Uiterste inschrijvingsdatum | 09/05/2017 |
| Aantal uren vorming | 6,50u |
De uiterste inschrijfdatum voor deze activiteit is verstreken.
Als hulpverlener zijn we op zoek naar nieuwe manieren om ons handelen zinvoller en doeltreffender te maken. Dat doen we door ons bij te scholen, literatuur op te volgen en op de hoogte te blijven van wetenschappelijk onderbouwde tools en technieken.
Maar het al dan niet slagen van een therapiesessie of activiteit hangt niet alleen af van recente evidence-based technieken. Als het kind of de jongere die we behandelen niet gemotiveerd is om mee te werken, zullen we niet veel vooruitgang boeken. Het is dus ook een kwestie van motivatie.
Hoe gaan we als hulpverlener om met kinderen en jongeren die geen motivatie tonen? Op welke manier kunnen we daar het best op inspelen? Kunnen we de kinderen/jongeren inspraak geven in het bepalen van behandeldoelen? Hoe kunnen we ouders toch betrekken als ze zelf niet gemotiveerd lijken of moeilijk(er) bereikbaar zijn? En last but not least, hoe verlies je als hulpverlener zelf je motivatie niet en zorg je ervoor dat je niet uitgeblust raakt? Is dat ook een kwestie van motivatie?
Verschillende gastsprekers belichten het onderwerp vanuit hun eigen achtergrond. Op die manier biedt het symposium een genuanceerd beeld van de mogelijkheden en valkuilen in het motiveren van kinderen/jongeren, hun context en onszelf als hulpverlener.
De korte inhoud van alle sprekers kan u onderaan terugvinden.
We hopen u te verwelkomen op vrijdag 12 mei 2017 in VIVES Brugge voor dit boeiende programma.
09.00 Welkom
09.15 Inleiding - Dr. Emmanuël Nelis, symposiumvoorzitter
09.30 Moetivatie of motivatie? Motiverend coachen vanuit de Zelf-Determinatie Theorie - Prof. Dr. Maarten Vansteenkiste
10.15 Growth Mindset als een bouwsteen voor motivatie - Els Dammekens
11.00 Pauze
11.30 Motiveren van kinderen begint met praten en begrijpen - Dr. Piet Vandebriel
12.30 Lunch
13.30 Motiveren? Aansluiten op de ouderlijke betrokkenheid! - Willem Beckers
14.30 Factoren die een invloed hebben op duurzame zorg- en hulpverleningstrajecten - Ann Milis, ervaringsdeskundige
15.15 Pauze
15.30 Verminder stress; meer grip op jezelf en de situatie - Jo Huylebroeck
16.30 Slotwoord - Dr. Emmanuël Nelis
16.45 Einde
Inschrijvingen:
130 euro (110 euro voor Sig-participanten)
Early bird tarief is afgelopen.
(incl. documentatie, broodjeslunch en koffie)
Accreditering werd aangevraagd i.s.m. de Vereniging van Revalidatieartsen vzw.
Voor deze vorming kan u gebruik maken van de KMO portefeuille.
Sommige kinderen/jongeren komen graag naar de therapie, zijn toegewijd en luisteren gemakkelijk. Anderen verzetten zich tegen volwassenen en worden gemakkelijk kwaad. Nog anderen zijn onverschillig, uitgeblust en schoolmoe. Hoe kunnen we hen motiveren om opnieuw te geloven in zichzelf en het beste uit zichzelf te halen? Hoe kunnen we hen coachen, zodat ze zicht krijgen op wat ze boeiend en zinvol vinden en zodat wij niet voortdurend achter hun veren moeten zitten?
In deze bijdrage gaan we vanuit wetenschappelijk oogpunt en met inbreng van de deelnemers in op de volgende twee vragen: (a) Omwille van welke verschillende redenen spannen kinderen/jongeren zich in voor opgedragen taken of weigeren ze dit net te doen? en (b) Hoe kunnen socialisatiefiguren (ouders, hulpverleners, leerkrachten) op een (de)motiverende wijze met kinderen en jongeren omgaan? Het boek Vitamines voor groei (Vansteenkiste & Soenens, 2015), waarin de Zelf-Determinatie Theorie uitgebreid aan bod komt, vormt hiervoor de leidraad.
Prof. dr. Maarten Vansteenkiste is als hoofddocent verbonden aan UGent en heeft zich gespecialiseerd in de motivatiepsychologie. Hij onderzoekt de impact van de kwaliteit van motivatie op het psychosociale functioneren in talrijke levensdomeinen, zoals onderwijs, werk(loosheid), hulpverlening, sport en opvoeding, en heeft hierover al veelvuldig gepubliceerd. De titel van zijn jongste boek is Vitamines voor groei. Ontwikkeling voeden vanuit de Zelf-Determinatie Theorie. (Vansteenkiste & Soenens, 2015)
Vanaf de jaren 70 van de vorige eeuw deed psychologe Carol Dweck wetenschappelijk onderzoek naar motivatie. Ze onderzocht hoe impliciete opvattingen ons denken en gedrag sturen. Na decennia van onderzoek bracht ze haar bevindingen naar buiten in de vorm van twee eenvoudige concepten: groeimindset en statische mindset. Enerzijds de overtuiging dat je kwaliteiten vast staan en onveranderbaar zijn, de statische mindset. Aan de andere kant de overtuiging dat je kwaliteiten kunt ontwikkelen. Dat noemen we de groeimindset.
Het spreekt voor zich - en wordt bevestigd door veel wetenschappelijk onderzoek - dat deze mindsets van belang zijn in de context van leren. En revalideren ís leren. Inspanning leveren, omgaan met fouten of mislukking, feedback gebruiken, een uitdaging al dan niet aangaan, … het zijn maar enkele voorbeelden die we elke dag tegenkomen in onze professionele context en waarin mindsets een bouwsteen of een hindernis kunnen zijn in de motivatie van de mensen (kinderen of jongeren, ouders) waarmee we werken.
Het onderzoek is uitgebreid, maar ‘It is always more easy to discover and proclaim general principles than to apply them’ (Winston Churchill).
Laten we dus de uitdaging aangaan! In deze lezing verkennen we hoe we als therapeut een groeimindset kunnen overbrengen met tools als feedback, doelen, competentiebeleving en relatie.
Els Dammekens, logopedist en coördinator Breinset, werkte gedurende twaalf jaar met volwassenen en jongeren met een niet-aangeboren hersenletsel (NAH) in een revalidatiesetting en vanuit een eigen praktijk. Sinds 2009 combineert ze dit met projectmatige samenwerkingen vanuit Breinset. De rode draad doorheen deze projecten is het brein, meer bepaald: het delen, toegankelijk maken, soms toepassen van bevindingen uit de neurowetenschappen, onder andere in onderwijscontext.
Willen we kinderen motiveren, dan moeten we met hen gaan praten, hen begrijpen en ervoor zorgen dat zij ons begrijpen. Professionele gespreksvoering met kinderen is echter niet altijd een vanzelfsprekende of eenvoudige opdracht. Praten met kinderen vraagt om een specifieke mindset van de volwassen gesprekspartner, en bijzondere technieken om het gesprek vlot en inhoudelijk correct te laten verlopen. Op die manier kan het kind ten volle tot z’n recht komen en als een volwaardige en evenwaardige gesprekspartner aanwezig zijn.
Piet Vandebriel is arts en volgde een bijkomende opleiding in de kinder- en jeugdpsychiatrie. Hij is bezieler van het project Kids on track, dat begeleiding biedt aan kinderen uit de basisschool die worden geconfronteerd met sociaal-emotionele moeilijkheden en gedragsproblemen. Daarnaast is hij lector aan de Hogeschool PXL en de Universiteit Hasselt in de opleidingen verpleegkunde, ergotherapie, creatieve therapie en kinesitherapie.
Hulpverleners en therapeuten in de zorg voor kinderen en jongeren werken in de loop van het traject ook vaak samen met ouders. Deze samenwerking loopt echter niet altijd van een leien dakje! Ouders volgen niet op wat er afgesproken is, zijn erg kritisch op de vooropgestelde doelen of komen helemaal niet (meer) opdagen.
Wat zou deze ouders kunnen bezielen om zich niet in te voegen in de sjablonen die we voor ogen hebben?
Via deze lezing gaan we op zoek naar de aansluiting op de complexe betekeniswereld van ouderschap.
‘Een omweg is soms de snelste weg’ blijkt voor een duurzame praktijk een erg werkbare gedachte.
Armoede is een complexe problematiek die zich uitspint over heel wat domeinen van het maatschappelijk en sociale leven. Mensen in armoede hebben heel wat aan hun hoofd. Vaak meer dan mensen die niet in armoede leven kunnen vermoeden. De impact van armoede op een individu en zijn/haar omgeving is immens. Zo groot dat we soms gewag maken van twee verschillende werelden.
Deze realiteit zorgt ervoor dat mensen in armoede en hulpverleners/zorgverstrekkers niet altijd op de zelfde golflengte zitten of te weinig kennis hebben van elkaars leefwereld. Hulpverleners en zorgverstrekkers vertrekken bij het begeleiden van mensen in armoede vaak vanuit hun eigen werkveld, hun eigen organisatie, enz. met de voorhanden zijnde en geijkte procedures, hulpmiddelen en handelingskaders. Deze houden echter weinig rekening met de realiteit waarin mensen in armoede leven. Een realiteit die ervoor zorgt dat mensen in armoede heel wat keuzes moeten maken, keuzes die een grote impact kunnen hebben op zorg- en hulpverleningstrajecten. Een realiteit waar je soms moedeloos of ontmoedigd door raakt om door te zetten.
We trachten een tipje van de sluier te lichten vanuit eigen ervaringen en zo deze twee werelden wat dichter bij elkaar te brengen.
Ann Milis is ervaringsdeskundige tewerkgesteld bij vrienden van Het Huizeke, een vereniging waar armen het woord nemen in de Brusselse Marollen.
Werken in de zorgsector brengt vaak spanningen met zich mee. Want er komt veel op je af. Werken met opstandige kinderen of weerbarstige cliënten, een werkschema dat nauwelijks tijd laat om te lunchen, je van het ene huisbezoek naar het andere haasten … het zijn geen ondenkbare taferelen. En dan spreken we nog niet over de administratieve last, de collega’s die op de toppen van hun tenen lopen, of de verbale en fysieke agressie. Allemaal factoren die je job niet gemakkelijk maken en ertoe kunnen leiden dat je stress of zelfs een burn-out krijgt. Hoe kan je zelf gemotiveerd blijven in een job die zo veel vraagt?
De vraag is niet ‘Hoe lang hou je het vol?’ maar wel ‘Wat maakt dat je het volhoudt? Wat zorgt ervoor dat je gemotiveerd blijft voor zo’n job?’
Hoe stress je bij wijze van spreken in het ootje neemt, en wat je zelf kunt doen, is dus een essentiële tool bij burn-outpreventie.
Jo Huylebroeck is al meer dan tien jaar trainer bij DIALOOGPLUS en organiseert, in samenwerking met VIVO, het succesvolle programma: “Sterker op het werk, door verbindende communicatie”.
De uiterste inschrijfdatum voor deze activiteit is verstreken.
